Αδελφέ σε αναζητώ
Πενήντα χρόνια, αδελφέ μου, εγώ,
τα πικρά μου δάκρυα και τη φωνή,
τα ενώνω σαν ευχή, κάθε βράδυ και
πρωί ,
για σένα, όταν κάνω προσευχή.
Τη
στερνή μου πριν αφήσω τη πνοή,
τα ίχνη σου πού χάθηκαν να βρω,
στην μάνα μας να πω, που έφυγε με
το καημό.
Μια φωτογραφία σου κρατώ και τα σύννεφα ρωτώ
μη σε είδαν μακριά , σε θάλασσα και
σε στεριά.
Τον ήλιο , το φεγγάρι και τα
αστέρια τα ρωτώ ,
στη Κύπρο τί είδανε το καλοκαίρι αυτό ,
που δάκρυσαν στο κόσμο όλες οι καρδιές,
που ματώσαν κι υποφέραν οι αθώες οι ψυχές.
Ανθούς της λεμονιάς και της μυρτιάς ρίχνω στο
νερό ,
να φανείς σε καρτερώ, το λάβαρο της λευτεριάς
στον ήλιο να σηκώσεις πιο ψηλά.
Τα χρόνια ένα-ένα τα μετρώ και τα
άστρα τα ρωτώ,
πού να ψάξω να σε βρω και στη μάνα
τί να πω
που απ’ τον κόσμο, αυτό, έφυγε με
το καημό.
Τα πικρά μου δάκρυα και τη φωνή τα
ενώνω σαν ευχή
να σε βρω μια χαραυγή, πριν αφήσω
τη πνοή,
πριν αφήσω την πνοή, ήλιος στη ζωή
ξανά να βγει ,
ήλιος στη ζωή ξανά να βγει, να σε βρω μια χαραυγή.