Κριτική της κ Παπαθανασοπούλου
Ο Άγις Χαραλαμπίδης, γεννημένος στην Κύπρο το 1942, απόφοιτος της Παιδαγωγικής
Ακαδημίας Κύπρου, υπηρέτησε σαν εκπαιδευτικός, σπούδασε στην Αγγλία Διοίκηση
Επιχειρήσεων και εργάστηκε σε διευθυντικές θέσεις στην βιομηχανία. Ασχολήθηκε με την
λογοτεχνία, κυρίως με την ποίηση, και έχει δημοσιεύσει ποιητικές συλλογές. Το βιβλίο «Λεπτές
Χορδές» περιέχει ποιήματα στην μορφή της Ιαπωνικής ποίησης Γουάκα. Η ποίηση γουάκα είναι
πολύ κοντά στα χαϊκού, τα οποία είναι τρίστιχα, όπου η πρώτη γραμμή και η τρίτη έχουν από
πέντε συλλαβές, ενώ η μεσαία επτά. Τα Γουάκα είναι πεντάστιχα, όπου στο τρίστιχο του χαϊκού
έχει προστεθεί μια δεύτερη στροφή που αποτελείται από δύο μόλις γραμμές. Η απόδοση
πλήρους νοήματος σε τόσα μικρά κείμενα είναι δύσκολη και απαιτητική, και απαιτεί ιδιαίτερη
τέχνη και δεξιοτεχνία. Ο ποιητής στο παρόν πόνημά του επιτυγχάνει αυτόν τον σκοπό, δίνοντάς
μας κυριολεκτικά πανέμορφα μαργαριτάρια του λόγου. Στα περισσότερα από αυτά γίνεται
λόγος για την φύση. Η φύση εξυμνείται: «όταν η φύση/με κέφι ζωγραφίζει/είν’ ευλογία/η
τελική πινελιά/ομορφιά κι αρμονία». Η φύση ληστεύεται από τον άνθρωπο, πράξη
επονείδιστη: «πώς να την κλέψεις/η φύση δεν κλέβεται/χρεώνει διπλά/πας κάτι να της
πάρεις/σε βλέπει ο κόσμος όλος». Η φύση, παρά την ομορφιά της, αγνοείται από τον
καθημερινό άνθρωπο που την κοιτάζει με στεγνή καρδιά και μάτια απογυμνωμένα από κάθε
συναίσθημα: «μες στο βαθύ μπλε/κρύβεται η ομορφιά/κι ας μην την βλέπουν/τα αγύμναστα
μάτια/κι όσοι αλλού κοιτάνε». Συνδεδεμένα με την φύση είναι και τα συναισθήματα του
ανθρώπου. Ο συναισθηματικός μας κόσμος είναι μέρος της φύσης μας. Ο ποιητής έρχεται να
μας υπενθυμίσει ακριβώς αυτό, ξυπνώντας στην ψυχή τα συναισθήματα, που είναι απαραίτητα
για να κοιτάξουμε την φύση όπως είναι. Ο Άγις Χαραλαμπίδης, θίγει το θέμα των
συναισθημάτων και της ένταξής τους στην πληρότητα της ζωής του ανθρώπου, όπως όταν
γράφει: «μην ξεμακραίνεις/κράτα με απ’ το χέρι/είπε στο μυαλό/η καρδιά. Μπορώ κι
αλλιώς;/είμαστε σιαμαίοι». Σε τόσο μικρό χώρο, με πόση τέχνη ο Άγις Χαραλαμπίδης μας δίνει
ένα τόσο συμπυκνωμένο και σημαντικό μήνυμα. Άρρηκτα δεμένη με την φύση που με τόση
λεπτότητα εξυμνεί ο ποιητής , παρουσιάζεται και η ηθική. Για παράδειγμα γράφει: «γιατί
διστάζεις;/έλα στη σκηνή κι εσύ/στη Σεμνότητα/είπε η Επίδειξη/τα κάλλη σου να δείξεις». Ο
ποιητής επίσης ασχολείται και με πιο υπαρξιακά ζητήματα: «είτε με χρυσό/είναι το ρολόι
μας/είτε χάλκινο/του χρόνου τα βήματα/είναι πάντα ίδια», και πονά για το πεπρωμένο του
ανθρώπου, όταν για παράδειγμα με αφορμή την πανδημία γράφει: «όσο άκουσα/ειδήσεις για
τον κόσμο/πρωταγωνιστής/έσερνε ο θάνατος/μεθυσμένος τον χορό». Τα ποιήματα Γουάκα,
γραμμένα με τρυφερότητα και ευαισθησία, είναι μικρά, συνοπτικά, περιεκτικά, και αναδίδουν
συμπυκνωμένη, λεπτοφυή ομορφιά, που μπορεί κανείς να την απολαύσει αβίαστα.
