Ηλίας Παντελίδης, «Φοίνιξ»
Με το νέο συγγραφικό του έργο ο Ηλίας
Παντελίδης μας ξεναγεί μέσα από μια πραγματική διαδρομή ξεκινώντας από την επαρχία
Καρπασίας και δη από το Ριζοκάρπασο, τον Άγιο Θέρισσο, την Αγία Τριάδα, τη Γιαλούσα, το Λεονάρισσο και φθάνει στην χιλιοτραγουδισμένη
Αμμόχωστο. Μια διαδρομή που η ιστορία
της σταμάτησε το 1974....
… οι Τούρκοι έφτιαξαν μωαμεθανικά
τεμένη, όμως οι δρόμοι είναι οι ίδιοι και οι αμμόλοφοι περιμένουν τους Ελληνοκυπρίους
να τα επισκεφθούν. Στηριζόμενος στις δίκες του μνήμες μέσα από διαλογική συζήτηση μας ξεναγεί μέσω μιας όμορφης
αναδρομής και μας κάνει να αγαπήσουμε και να παρακολουθήσουμε την διαδρομή με μεγάλο
ενδιαφέρον. Έτυχε να κατάγομαι από την Γιαλούσα,
το Λεονάρισσο, την Αμμόχωστο και σας καλώ
να το μελετήσετε γιατί είναι ένα γνήσιο βιβλίο ιστορικής σημασίας και εθνικής
και πολιτιστικής μαρτυρίας.
Είναι ένας τόπος που ζούσαν φτωχοί
εργατικοί άνθρωποι, αυτοί οι ίδιοι είναι που σήκωσαν τα όπλα όταν ήλθε η ώρα να
αγωνιστούν για τον εθνικό μας ξεσηκωμό ενάντια
της Αγγλικής αποικιοκρατίας. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι πλούσιοι στο πνεύμα αφήσαν
τις ψυχές τους και έφυγαν. Είναι τόποι αγαπημένοι, τόποι μαγικοί. Τίποτα δεν υπάρχει
στον κόσμο που να μου δίνει την άνθιση της γυναίκας όσο η Αμμόχωστος, όπως χαρακτηριστικά
μας λέει ο σπουδαίος κρητικός Καζαντζάκης. Είναι η αιωνία πόλη που τόσο πολύ αγάπησε
ο Σεφέρης και την ερωτεύτηκε μαζί και ο Καζαντζάκης.......ποσό την πεθυμήσαμε
την Αμμόχωστο, την Γιαλούσα, τον Απόστολο Ανδρέα. Περιμένουμε τον φοίνικα να αναδυθεί από την θάλασσα
την αιώνια και να αναδυθούμε μαζί του κι εμείς που καρτερούμε μαζί με τις τόσες
ψυχές των προσφύγων πριν φύγουμε από αυτή
τη ζωή να ξανάπαμε στην Αμμόχωστο.
Βαγγέλης Γιάννος «Η Miss κι Εμείς»
H Μiss κι Εμείς, του Βαγγέλη
Γιάννου, είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί. Μια ιστορία που εξελίσσεται
μπροστά στα μάτια μας χωρίς να κάνει κοιλιά η αφήγησή της. Οι διάλογοι απόλυτα
ανθρώπινοι και ρεαλιστικοί μας τοποθετούν στο κέντρο της κάθε σκηνής και τα
συναισθήματά μας εναλλάσσονται από τη θλίψη στη χαρά κι απ’ τον θυμό στο γέλιο.
Μέσα στις τετρακόσιες σελίδες του παρακολουθούμε τρεις γενιές γυναικών.
Γυναίκες παραπλανημένες, ακόρεστες, υπερφίαλες, απατημένες, αλλά και γυναίκες
αγωνίστριες, οραματίστριες, πεισματάρες, δυναμικές. Γυναίκες με μεταξωτούς
χαρακτήρες και βαθιές πληγές που αιμορραγούν όσο κι αν μεγαλώσουν, που όμως
πιάνουν τη ζωή από τα μαλλιά και φέρνουν τον κόσμο στα μέτρα τους. Μέτρα κι
αντίμετρα, δράση κι αντίδραση η ζωή τους όλη, ανάλογα με το τι ζει η κάθε
ηρωίδα.
Ο συγγραφέας τα βάζει με την
κοινωνία και τα προβλήματα ή τα θέματά της. Δεν διστάζει ν’ αγγίξει θέματα
ταμπού, να τα ξεγυμνώσει και να τα αποδομήσει μπρος στα μάτια μας. Το ανέφικτο
γίνεται εφικτό, το άδικο δικαιώνεται και τα λάθη συγχωρούνται και
επαναπροσδιορίζονται με γνώμονα το δίκαιο και το σωστό. Η απιστία, η φτώχεια, η
φιλανθρωπία, η μητρότητα, η κακοποίηση, όλα έχουν τη θέση τους ως
προβληματισμοί και όλα περνούν μέσα από τη σήτα του συγγραφέα για να αφρατέψει
η ουσία και να μας οδηγήσει στην κάθαρση της ιστορίας. Η Miss και Εμείς, μια ιστορία για τη
γυναίκα στη διπλανή πόρτα, για το κορίτσι στο πρώτο θρανίο για τον γείτονα στον
αποκάτω όροφο, για τη ζωή, για τον αγώνα, για τη χαρά και τη λύπη, την αγάπη
και τη συντροφικότητα, για τη φιλία.
Βαγγέλης Γιάννος «Για του κόσμου τα μάτια»
Ο συγγραφέας Βαγγέλης Γιάννος για
μια ακόμα φορά αποδεικνύει τη δύναμη που έχει να ψυχογραφεί με την πένα του
ανθρώπους της διπλανής πόρτας, να κατέρχεται στα υπόγεια της ψυχής τους και να
ανοίγει σεντούκια που κρύβουν μυστικά και πληγές χρόνων πολλών, να τα βγάζει
στον ήλιο και να τα ξορκίζει. Δεν διστάζει να παλέψει με στοιχειά ή με
φαντάσματα μέχρι να φτάσει στο κέντρο του νοήματος που θέλει να αποδώσει στο
μέγιστο. Η διαυγής και ισορροπημένη σκέψη του τον οδηγεί μακριά από σκοπέλους
εντυπωσιασμού και ηθικολαγνείας και προσδίδει στους ήρωες του βιβλίου του τη
δυνατότητα του λάθους, της ασχημοσύνης, της παρεκτροπής ώστε μέσα από το δικό
τους ταξίδι στον χρόνο να φτάσουν στην κάθαρση, την τιμωρία ή την λύτρωση. Ένα εξαιρετικό
ηθογράφημα που θα μας βάλει σε σκέψεις για πολλά από όσα συναντούμε στην
σημερινή κοινωνία, αλλά και για τη βαθύτερη έννοια της συγγνώμης.
Πολυξένη Ζαρκαδούλα, «Διαδρομές Ψυχής»
Γεμάτη λυρισμό, ρομαντισμό, ευμορφία
νοημάτων και συναισθημάτων η ποιητική
συλλογή της Πολυξένης Ζαρκαδούλα, Διαδρομές Ψυχής. Χωρισμένη σε τέσσερις
ενότητες,
Αγάπη – Έρωτας
Απώλεια – Θάνατος – Δυστυχία
Μοναξιά – Φόβος – Απελπισία
Δύναμη Ψυχής - Ελπίδα
Περιγράφει με τρυφερότητα και
άλικες αποχρώσεις τον έρωτα και την αγάπη, υμνεί την μαγεία του μοιράσματος της
καρδιάς, την μοναδικότητα της αφοσίωσης
και τη λαχτάρα του έρωτα. Σ’ έναν διαφορετικό χωροχρόνο/ σ’ ένα μέρος
που τ’ όνειρο συναντά την επιθυμία/ εκεί που δεν υπάρχει ύβρις και βεβήλωση…
Δακρυσμένοι στίχοι, αιμορραγούν
στον αποχωρισμό, αγκαλιάζουν την απώλεια και παρηγορούν την μοναξιά. Ας υπήρχε το νερό της αθανασίας να
μπορούσα να σ’ έλουζα/μ’ αυτό, άγγελέ μου, να μην έφευγες ποτέ από κοντά μου.
Μια ευπρεπής και αξιοσημείωτη ποιητική
συλλογή, γνήσιο αποτύπωμα της πένας και της ψυχής της γράφουσας.
Νανά Παπαϊωάννου, «Πετροβολώντας Ανεμοθύελλες»
Μια προσεγμένη ποιητική συλλογή,
στην παρουσίαση και τα νοήματά της. Με έναν υπερρεαλισμό που ξεκινά ευθύς
εξαρχής από τον τίτλο της και αγκαλιάζει όλους τους στίχους των ποιημάτων.
Στίχοι που εξυμνούν το θείο και αγκαλιάζουν το μεγαλείο του Κυρίου. Στίχοι που
προσθέτουν στο γαλανό της πατρίδας και στο λευκό του αφρού των κυμάτων. Η ποιήτρια
επιλέγει το ευ από το πολύ και το αληθές από το φανταχτερό. Οι
επιλογές της ψυχής της, τα νοήματα της ζωής αποτυπώνονται στη γραφή της. Στίχοι
μεστοί, βαθυστόχαστοι, με συναισθηματική πληρότητα και λυρισμό, μας οδηγούν στα
όσα οραματίζεται και όσα προσπαθεί να μας διδάξει μέσα από την ποίησή της. Μια
ποιητική νουθεσία με εσάνς λυρισμού που άρει το πνεύμα μας και ικανοποιεί την
λογοτεχνική μας "πείνα".
Μυριάνθη Παναγιώτου – Παπαονησιφόρου, «Ως άνεμος καματερός»
Το να κρατάς στα χέρια σου
στίχους ποιητών που επί σειρά δεκαετιών υπηρετούν την ποίηση και θρέφουν την
φλόγα του πυρήνα της με τα νοήματά τους, είναι εξαιρετική τιμή. Πώς ορίζεται η
ποίηση και πώς ο ποιητής; Ποια αναταραχή φωλιάζει στο βλέμμα του και ποιο δάκρυ
αραιώνει το μελάνι της πένας του; Η ποίηση της Μυριάνθης Παναγιώτου –
Παπαονησιφόρου, διδάσκει και καθοδηγεί μέσα από μεγάλα και πλούσια νοήματα.
Απανθίσματα, προσεκτικά επιλεγμένα μέσα από το πέρασμα των χρόνων μας ταξιδεύουν
στις δημιουργικές στιγμές της γράφουσας μέσα από μυστικά και γοητευτικά γραφής
μονοπάτια.
Δεν ήταν/παρά ένας υπό κάλυψη ποιητής/Τις μέρες κυκλοφορούσε ανάμεσα μας/απαρατήρητος/ένα
συνηθισμένο ανάστημα/Μια αδιόρατη κόψη στο μεσόφρυδο/ μια ανεπαίσθητη φλόγα στις
κόρες των ματιών/Όμως τις νύχτες/ω τις νύχτες/ ψήλωνε δυο μέτρα πάνω από τη
γη/ολάκερος ένα κύμα παφλάζον/ σε φουρτουνιασμένη θάλασσα/μια ανεξέλεγκτη
πυρκαγιά/ στον δρόμο της ψυχής του/ Κανείς μας δεν έμαθε ποτέ/ πότε τον ξέβρασε
η θάλασσα/ ή πότε τον εξαΰλωσε η φωτιά