Αθηνά Παναγιωτίδου, «Χόρευε Λίνα... χόρευε»
Μια υπέροχη ιστορία που θίγει το
θέμα της διαφορετικότητας, κερδίζοντας το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων, από
τις πρώτες μόλις γραμμές του. Η όμορφη εικονογράφηση της Βάσιας Παπαδοπούλου,
δίνει πνοή στους χάρτινους ήρωες, τραβά τα βλέμματα και μαγεύει! Τα μηνύματα
που περνά η Αθηνά Παναγιωτίδου, πολλά και ουσιαστικά! "Όταν ο Θεός μας
παίρνει κάτι... μας δίνει κάτι άλλο, πιο καλό και πιο δυνατό", λέει χαρακτηριστικά.
Το ύψιστο μήνυμά της; Η διαφορετικότητα κάνει ένα παιδί να ξεχωρίζει και
αναπτύσσει τη μοναδικότητά του μέσα στο πλήθος και τη μάζα, κερδίζοντας τη ζωή
με τη δύναμη, την τόλμη και το κουράγιο που το διακρίνουν! Κύριος στόχος της, η
ενδυνάμωση του χαρακτήρα των παιδιών με ιδιαιτερότητες, ενισχύοντας την
αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή τους, καθώς και η ενσυναίσθηση, η κατανόηση,
η φροντίδα και η αποδοχή των ανθρώπων που τα περιβάλλουν. Αυτό που κινεί το
ενδιαφέρον επίσης, είναι ο αριστοτεχνικός έμμετρος λόγος της συγγραφέως, σε
κάποια σημεία του κειμένου της, που διασκεδάζει και μεταφέρει νοήματα, έτσι
ώστε, να καλλιεργούνται οι πνευματικές δυνάμεις των παιδιών. Η ευαισθησία και η
τρυφερότητα που αποτυπώνονται σε αυτή την ξεχωριστή ιστορία, καταφέρνουν να
συγκινήσουν και να αγγίξουν και τις πιο κρυφές πτυχές της ψυχής μας!
Γκρέκα ΜακΓκούν, «Η Βασιλική Καρδιά»
Το παραμύθι προσεγγίζει με
τρυφερότητα και ευαισθησία το θέμα της φυλοδιαφορετικότητας. Την άψογη
μετάφραση και εισαγωγή, την έκαναν οι Ανδρομάχη Μπούνα και Γεωργία Κιζιρίδου.
Τον σχεδιασμό και την επιμέλεια, επίσης, η Ανδρομάχη Μπούνα. Το εξαιρετικό αυτό
έργο, περνά μηνύματα ουσιαστικά προς διάφορες κατευθύνσεις, σπάζοντας τις
προκαταλήψεις και τις στερεοτυπικές αντιλήψεις της κοινωνίας μας. Κύριος πρωταγωνιστής, ο Λυρικός, ένα τρανς παιδί,
γιος του Βασιλιά και της Βασίλισσας που έγινε η Λύρα, η κόρη τους. Έπραξε όπως
ακριβώς ένιωθε, για να γίνει ευτυχισμένος, κερδίζοντας την αγάπη, την αποδοχή
και τον σεβασμό όλων! Τα παιδιά με διαφορετικότητα δίνουν μάχες. Κανείς δεν
γνωρίζει τι κρύβεται πίσω από την εμφάνιση και το χαμόγελό τους. Γι' αυτό πρέπει
να έχουν ίσα δικαιώματα, ίση μεταχείριση και ίσες ευκαιρίες σε έναν κόσμο χωρίς
διακρίσεις. Η Λύρα, στο θαυμάσιο αυτό παραμύθι, το πετυχαίνει! Γίνεται
Βασίλισσα, κάθεται στο θρόνο του πατέρα της, με τη μητέρα της στο πλευρό της
και μαζί διοικούν τον τόπο τους, με δύναμη, σοφία και συμπόνια, όπως ακριβώς
και ο πατέρας της, λίγο πριν πεθάνει. Νιώθει ελεύθερη και πάνω από όλα αληθινή!
«Η Βασιλική Καρδιά» δεν πρέπει να λείπει
από κανένα σπίτι, από καμία σχολική βιβλιοθήκη. Μεταλαμπαδεύει αξίες και
διδάγματα που διαρκούν για ολόκληρη τη ζωή και πάνω από όλα, ενθαρρύνει τα
παιδιά, ανεξάρτητα με το φύλο τους, να κυνηγούν τα όνειρά τους και να
αγωνίζονται για αυτά!
Γεωργία Κιζιρίδου, «Το αγόρι που ήθελε μόνο να χορεύει»
Την εξαιρετική εικονογράφηση, την
έκανε ο Νίκος Ραφαηλίδης δίνοντας πνοή στους χάρτινους ήρωες της ιστορίας.
Πρωταγωνιστής, ο δωδεκάχρονος Ανδρέας, που αγαπούσε πολύ τη μουσική, και το
όνειρό του ήταν να γίνει χορευτής! Ο Ανδρέας εκφραζόταν με τον χορό και η
μουσική έδινε ρυθμό στα όνειρά του. Αισθάνονταν την επαφή με το διαφορετικό και
το μοναδικό και η ψυχή του γέμιζε αισιοδοξία, χαρά, ομορφιά! Σημαντικό ρόλο
στην ιστορία «Το αγόρι που ήθελε μόνο να χορεύει», είναι η δασκάλα των παιδιών,
η κυρία Πηνελόπη. "Μόνο όταν ξέρεις να μοιράζεσαι, υπάρχεις...", τους
έλεγε και περνούσε μηνύματα μ' έναν τρόπο ξεχωριστό, που μόνο εκείνη γνώριζε
καλύτερα! Γι' αυτό, τα παιδιά την σεβόντουσαν και της είχαν εμπιστοσύνη.
Χρειαζόμαστε εκπαιδευτικούς σαν την κυρία Πηνελόπη, της ιστορίας της Γεωργίας
Κιζιρίδου, να χαμηλώνουν στο ύψος των παιδιών, να αφουγκράζονται τις ανάγκες
τους, να τα καθοδηγούν, να είναι πλάι τους! Η συγγραφέας του έργου, θίγει
περίτεχνα, θέματα σημαντικά όπως τη βία, την επιθετικότητα, τον σχολικό
εκφοβισμό, ενώ ευαισθητοποιεί ταυτόχρονα όλους τους αναγνώστες για την αποδοχή
της διαφορετικότητας, την αλληλεγγύη και τον σεβασμό στις επιλογές μας. Για
όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, αξίζει να διαβαστεί ξανά και ξανά!
Παναγιώτης Κουμπούρας, «1821: 200 χρόνια …διχόνοια»
Είναι δεδομένο ότι ο σημερινός
Έλληνας πρέπει να βαπτίζεται τακτικότερα στην κολυμπήθρα του Εικοσιένα. Το
βιβλίο που μας δίνει σήμερα ο Παναγιώτης Κουμπούρας λειτουργεί σαν συνδετικός
κρίκος της ψυχής και του λογισμού των ανθρώπων εκείνου του καιρού με το παρόν.
Η ποίηση είναι εμπνευστού νου και καρποί των συναισθημάτων του ποιητή μέσα από
μια ανθολόγηση ψυχής και όλα τα ποιήματα έχουν καθαρό νοηματικό στίχο που πλημυρίζει
από αγάπη, ανθρωπιά ,ευαισθησία και
αισθήματα που ξεπηδούν ελευθέρα, κατακλύζουν και αγκαλιάζουν τον καθένα και τον
προσκαλούν να βιώσει ή να θυμηθεί στιγμές της ζωής του, σημαδιακές και ανεπανάληπτες.
Θεοφανώ Κύπρη, «H Κερύνεια στις μνήμες των εκτοπισμένων Ελλήνων κατοίκων
της», Έκδοση Λαογραφικού Ομίλου Κερύνειας
Η Θεοφανώ Κύπρη αποτελεί μια εξαιρετική περίπτωση αφηγητή,
που περιγράφοντας ιστορίες, διδάσκει ιστορία. Η συγγραφέας μας πληροφορεί ότι
βρίσκει σε αρχεία τα γεγονότα που συνέβησαν
και τα παραθέτει, ενώ άλλα τα μαθαίνει από τους επιζήσαντες συμπατριώτες
της και τα καταγραφεί. Ταυτόχρονα στα κείμενά
της παρουσιάζονται οι αγωνιστές της περιοχής της, των περιόδων αυτών αλλά και γνωστοί
συμπατριώτες της -προσωπικότητες της εποχής. Αναφέρει τους Ελλαδίτες που ήλθαν από
τα Ιόνια νησιά και πως τους υποδέχτηκαν
οι κάτοικοι της Κερύνειας. Μια υποδοχή
σαν να ήταν αδέλφια τους, με ανοιχτές αγκαλιές. Μας περιγράφει σε κυπριακή διαλεκτό
πώς ανακαλύφθηκε το ναυάγιο του πλοίου Κερύνεια και πώς πέφτανε μέσα και βγάζανε
τα αγγεία πριν ακόμη επίσημα ανακαλυφθεί. Ένα βιβλίο που συνίσταται σε όσους θέλουν
να εντρυφήσουν στην Λαογραφία της επαρχίας Κερύνεια .
Άννα Νεοφύτου, «Λαϊκή Λατρεία στην Παραδοσιακή Κοινωνία της Κύπρου» Κέντρο
Επιστημονικών Ερευνών -Λευκωσία 2020
Πάντα με ξαφνιάζει το Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών με τα τόσο ωραία και σπουδαία βιβλία που καταγράφουν μαρτυρίες και θρησκευτικές πληροφορίες που είχαν έλθει στο Αρχείο Πληροφορικής Παράδοσης όπως αυτό το τόσο σπουδαίο και πολύ επιμελημένο έργο που έστειλε η Άννα Νεοφύτου με τίτλο «Λαϊκή Λατρεία στην Παραδοσιακή Κοινωνία της Κύπρου» ένα σπουδαίο έργο που αναφέρεται στις γιορτές του Πάσχα, από τις Αποκριές μέχρι την Πεντηκοστή με αυτοέκδοση του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών. Ένα βιβλίο που μόνο συγκίνηση μου προσφέρει όταν το διαβάζω αφού με φέρνει πίσω στα παιδικά μου χρονιά. Το πόνημα αυτό είναι μια τεράστια πηγή πληροφοριών για την καθημερινή ζωή και τις συνθήκες ζωής και διαβίωσης των Κυπρίων τα δύσκολα χρονιά του εθνικού μας αγώνα. Τότε το 1955-1960 ζούσαμε όλα αυτά τα έθιμα και κάνοντας μια επισκόπηση στην επιστημονική αυτή ερευνά θα δούμε μια ζωή γεμάτη χαρές, ανέμελη, μια ζωή της χαράς, της ευτυχίας, της ξεγνοιασιάς που τότε τα δύσκολα χρονιά μας έκανε πιο δυνατούς ανθρώπους. Σε όλα αυτά βλέπουμε να ξεχωρίζει η θέση των γυναικών οι οποίες κρατούσαν τα σκήπτρα των ηθών και των εθίμων μας ώστε να μείνουν ζωντανά μέχρι σήμερα. Συγχαίρω την κυρία Κύπρη, Διευθύντρια του Κέντρου, την κυρία Νεοφύτου, την κυρία Πρωτοπαπά και την συγγενή μου κυρία Παταπίου, τον αγαπητό κύριο Λούη Κυπριανό και όλους τους συνεργάτες για την άρτια αυτή έκδοση -παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές.
Ηρακλής Ζαχαριάδης